کد مطلب:106959 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154
[صفحه 645] (مردم در دنیا به دوگونه عمل می كنند: یك دسته برای دنیا كار می كنند، كه آنان را دنیا به خود مشغول ساخته و از آخرت باز داشته است، می ترسند فرزندانشان دچار تنگدستی شوند، ولی خود را از تنگدستی در آخرت، ایمن می دانند. پس عمر خود را در راه تامین سود دیگران می گذرانند. و دسته ی دیگر در دنیا برای آخرت كار می كنند، و بدون این كه برای دنیا كار كنند آنچه از دنیا روزی آنان است می رسد، پس هر دو فایده را با هم جمع كرده و هر دو عالم را صاحب شده اند، و نزد خدا آبرو دارند، و هر حاجتی از او بخواهند روا می سازد). در این زندگی دنیایی، انسان ناگزیر به انجام كاری است، اما كار عاقل یا به سود دنیا و یا غیر دنیا یعنی آخرت است، پس در این صورت مردم دو دسته اند: به دسته ی اول در مقام مذمت با این جمله اشاره فرموده است: (قد شغلته دنیاه... غیره) و معنی این جمله آن است كه انسان از ترس تنگدستی فرزندانش پس از خود، سرگرم تحصیل دنیا می گردد، و عمر خود را در سودی كه با خیالش عاید دیگران می شود، می گذراند، و خود نیز از بزرگترین فقر در آخرت نمی ترسد، و خیرات برای خود باقی نمی گذارد، و این گمراهی آشكاری است. و به دسته ی دوم در مقام س تایش با این عبارت اشاره كرده است: و عامل... فجاءه الذی له من الدنیا یعنی: روزی و امثال آن كه در لوح محفوظ برای او مقدر شده است. اما عبارت: (بغیر عمل) یعنی: برای دنیا، زیرا عمل به مقدار ضرورت از اعمال دنیا، در حقیقت عمل برای دنیا نیست، بلكه عمل برای آخرت است، و مقصود بالعرض از دنیا همین است و بدین وسیله است، هر دو بهره را از دنیا و آخرت به دست آورده است، در دنیا با قناعتی كه در زندگی دارد، و در آخرت با نتیجه ی اعمالش، كامیاب می گردد، و آبرومندی در نزد خدا و بلندی مرتبه اش در مورد آمادگی برای اطاعت خدا باعث پذیرش دعا و اجابت خواسته های او می گردد.
صفحه 645.